رفتی دلم شکستی ، این دل شکسته بهتر
پوسیده رشته عشق ، از هم گسسته بهتر

من انتقام دل را  هرگز نگیرم از تو
این رفته راهِ ناحق ، در خون نشسته بهتر

در بزم باده نوشان  ای غافل از دل من
بستی دو چشم و  گفتم : میخانه بسته بهتر

چون لاله های خونین ریزد سرشکم امشب
بر گور عشق دیرین ، گل دسته دسته بهتر

آیینه ایست  گویا این چهره ی غمینم
تا رازِ دل  ندانی ، در هم شکسته بهتر

فرسوده بند الفت ، با صد گره نیرزد
پیمان سست و بیجا ، ای گل ! نبسته بهتر

گر یادگار باید از عشق خانه سوزی  ,
داغی هما به سینه ، جانی که خسته بهتر

"هما میرافشار"